Dysponent: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie
Kontakt: dr hab. Tomasz Sawoszczuk, prof. UEK
Opis metody
Metoda identyfikacji gatunkowej zwierząt, których skóra została wykorzystana do wytworzenia opraw skórzanych lub pergaminów opiera się na analizie sekwencji wybranych regionów genomu. Najczęściej do tego celu wykorzystuje się sekwencje w obrębie mitochondrialnego DNA dla cytochromu b lub inne sekwencje bardziej specyficzne gatunkowo. W badaniu amplifikuje się wybrany fragment materiału genetycznego wykorzystując łańcuchową reakcję polimerazy (ang. Polimerase Chain Reaction – PCR), a otrzymane w ten sposób produkty poddaje się sekwencjonowaniu. Na podstawie otrzymanej sekwencji nukleotydów, korzystając z dostępnych baz danych, odczytuje się informacje o gatunku zwierzęcia.
Zastosowanie
W dziedzinie badania obiektów dziedzictwa kulturowego metoda ta znajduje zastosowanie przede wszystkim do:
- identyfikacji gatunku zwierzęcia, którego skóra została wykorzystana do wytworzenia historycznych pergaminów, opraw skórzanych i innych obiektów wykonanych z materiału zwierzęcego.
Aparatura
W badaniach wykorzystywane są:
- termocykler T100 BioRad,
- zestaw do elektroforezy poziomej Polygen,
- sekwencjonator
Warunki pomiaru
Badanie wymaga pobrania niewielkiego fragmentu badanego materiału (skóra, pergamin, kość), a następnie w wyniku jego lizy uwalniany jest materiał genetyczny. Pobór materiału dokonywany jest w miejscu przechowywania obiektu lub w laboratorium. Badanie inwazyjne (najczęściej w niewielkim stopniu).
Format wyników
Przedstawiona procedura badawcza umożliwia przeprowadzenie analizy jakościowej/gatunkowej materiału pochodzenia zwierzęcego, wykorzystanego do wytworzenia obiektu dziedzictwa kulturowego.
Bibliografia
Lech Tomasz, 2016, Ancient DNA in historical parchments – a procedure for genetic material extraction and amplification, Genetics and Molecular Research, 15 (2), gmr.15028661, doi: 10.4238/gmr.15028661.