Opracowanie metody analizy rękopisu Jakuba Kazimierza Haura Merkuriusz polski.

Rękopis Merkuriusza polskiego (dzieło jest wierszowanym kompendium z różnych dziedzin wiedzy i umiejętności praktycznych) charakteryzuje się bardzo dużą liczbą kart, które mają naklejenia z ostateczną wersją tekstu, jednak nawet bez żadnych specjalistycznych badań jest widoczne, że zaklejono wcześniejszą redakcję tekstu. W toku pracy nad edycją krytyczną tego tekstu pod kierunkiem dr hab. Joanny Partyki zrodziło się pytanie o kształt wcześniejszej wersji (lub wcześniejszych wersji) tekstu. Być może autor dopracowywał tekst i chcąc uzyskać wersję czystopisową wolał nakleić nową wersję, zamiast przekreślać starą i dopisywać nową. Być może jednak zmienił koncepcję dzieła i postanowił objaśnić inne hasła niż zamierzał pierwotnie. Być może analiza paleograficzna zakrytych tekstów pokaże nie tylko kolejne etapy powstawania tekstu, ale także wykaże, na jakim etapie pracy autor współpracował z każdym z czterech kopistów (możliwe też, że w zaklejonych partiach ujawni się kolejna ręka pisarska).

Merkuriusz polski, rękopis, karta z zaklejeniami; Foto: Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, Agnieszka Fabiańska

Celem projektu byłoby opracowanie nieinwazyjnego sposobu uczytelnienia tekstu spod zaklejonych kart, po to, by w dalszym etapie prac porównać ostateczną wersję tekstu Merkuriusza (widoczną na kartach naklejonych) z wcześniejszymi redakcjami (niedostępnej obecnie z powodu zaklejenia kart) w celu analizy warsztatu pisarskiego autora i zmian koncepcji tekstu.