Badania fizykochemiczne wyrobów rzemiosła artystycznego związanych z kręgiem kulturowym buddyzmu tybetańskiego, na przykładzie obiektów należących do historycznej kolekcji etnograficznej Juliana Talko-Hryncewicza, gromadzonej w końcu XIX wieku na terenach Mongolii i Tybetu, należącej do zbiorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie
Na niezwykle cenną i różnorodną kolekcję etnograficzną Juliana Talko-Hryncewicza[1] składa się spójny zbiór obiektów pochodzących z terenu Mongolii i Tybetu, związanych z kultem buddyjskim, pochodzących z 2. połowy XIX wieku. Kolekcja początkowo należąca do zbiorów Polskiej Akademii Umiejętności, w 1921 roku została przekazana do Muzeum Etnograficznego w Krakowie, współtworząc w nim obecnie zasób Zbiorów Kultur Pozaeuropejskich.
Ze zbioru liczącego kilkadziesiąt muzealiów do niniejszego projektu zostały wytypowane trzy unikatowe obiekty, o wysokich walorach artystycznych, odznaczające się różnorodnością zastosowanych materiałów i technik dekoracyjnych. Wybrane obiekty nigdy wcześniej nie były analizowane drogą badań fizyko-chemicznych, a dotychczasowa identyfikacja techniki i technologii ich wykonania opiera się jedynie na analizie wizualnej.

a. Kapelusz dostojnika buriackiego, Mongolia, lata 70. XIX w. (stan w trakcie konserwacji) Foto: Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Nadia Wywiórska ; b. Szkaplerz buddyjski z przedstawieniem Buddy Śakjamiuniego, lata 70. XIX w. (stan przed konserwacją) Foto: Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Marcin Wąsik; c. Szkaplerz buddyjski z przedstawieniem Awalokiteśwary, lata 70. XIX w. (stan przed konserwacją) Foto: Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Marcin Wąsik
Celem projektu jest rozpoznanie budowy technologicznej oraz identyfikacja materiałoznawcza obiektów o unikatowej wartości na tle zachowanych przykładów azjatyckiego rzemiosła artystycznego znajdujących się w polskich kolekcjach muzealnych. Analiza złożonej budowy technologicznej oraz precyzyjne określenie stanu zachowania muzealiów są konieczne dla ustalenia programu prac konserwatorskich, przede wszystkim odpowiedniego doboru technik i materiałów zastosowanych do rekonstrukcji niezachowanych fragmentów obiektów.
[1] Julian Talko-Hryncewicz (1850–1936) – antropolog, lekarz i badacz kultur Dalekiego Wschodu. Współtwórca Muzeum Etnograficznego w Krakowie, pomysłodawca gromadzenia zbiorów pochodzących spoza Europy. Pierwszy przewodniczący Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie, przy którym zostało powołane Muzeum. W latach 1892–1908 pracował jako lekarz w Troickosawsku-Kiachcie, w tzw. Kraju Zabajkalskim we wschodniej Syberii, skąd organizował również wyjazdy do Mongolii. Oprócz praktyk lekarskich prowadził intensywne badania nad Buriatami, Mongołami i Tunguzami, pozyskując liczne materiały antropologiczne, a także etnograficzne, które przekazał po powrocie do zbiorów Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, skąd w 1921 roku zostały przekazane do Muzeum Etnograficznego w Krakowie.