Analiza składu pierwiastkowego schyłkowo-lateńskich i wczesno-rzymskich „brązów” z cmentarzyska kultury przeworskiej w Kleszewie na wschodnim Mazowszu

Obiekt planowanych badań stanowi zbiór 25 niewielkich zabytków archeologicznych, 24 fibul bądź ich fragmentów oraz część rękojeści lusterka, wykonanych ze stopu miedzi. Zabytki datowane są na 2 poł. I p.n.e. – 1. poł. I w. n.e. Są to małe przedmioty mierzące kilka cm długości (do 7-8 cm). Zabytki pochodzą z grobów ciałopalnych, stąd większość jest w różnym stopniu nadtopiona w ogniu stosu pogrzebowego. Wszystkie zabytki są zakonserwowane, a ich powierzchnia jest spatynowana.

Wybór zabytków archeologicznych wytypowanych do badań metaloznawczych

Celem projektu jest określenie składu pierwiastkowego dwudziestu pięciu zabytków archeologicznych zrobionych ze stopu miedzi znajdujących się w zbiorach Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego w Pruszkowie. Określenie składu materiału, z którego wykonano wytypowane do badań przedmioty przypuszczalnie umożliwi podjęcie próby wskazania potencjalnych miejsc produkcji tych obiektów. Zabytki, niemal wyłącznie na fibule, będące obszarem naszego zainteresowania, odkryte zostały w trakcie badań archeologicznym na cmentarzysku kultury przeworskiej w Kleszewie na wschodnim Mazowszu. Przedmioty te  to importy z terenów leżących na południe od Karpat, a ich obecność wiązana jest tradycyjnie z oddziaływaniami wzdłuż tzw. szlaku bursztynowego. Rozprzestrzenienie analogicznych form wskazuje, że blisko połowa z nich to wyroby późno-celtyckich albo wczesno-rzymskich warsztatów zlokalizowanych gdzieś w północnej Italii, strefie wschodnio-alpejskiej bądź w północno-zachodnich Bałkanach (głownie obecne Słowenia i Chorwacja). Drugą część stanowią zaś przedmioty licznie spotykane w strefie alpejskiej, ale też i na obszarach Kotliny Czeskiej w czasach funkcjonowania „państwa”  germańskiego germańskiego plemienia Markomanów pod rządami króla Marboda. Miejsce ich produkcji jest niejasne