Badania obrazu Sofonisby Anguissoli Autoportret przy sztaludze

Celem badań jest dokładne określenie techniki i technologii obrazu, identyfikacja użytych materiałów, ustalenie stratygrafii warstw, zidentyfikowanie zastosowanych pigmentów i spoiw warstw pierwotnych oraz wtórnych. Konieczne jest ustalenie historii konserwacji obrazu. Jednym z największych potencjalnych odkryć byłoby odnalezienie sygnatury artystki.

Sofonisba Anguissola, Autoportret przy sztaludze, XVI w., 65,7
x 59 cm;

Autoportret przy sztaludze Sofonisby  Anguissoli, który jest najprawdopodobniej oprawiony w pierwotną ramę, nigdy wcześniej nie został przebadany w zakresie techniki i technologii. Były by to pierwsze podstawowe badania obrazu, wykonane najnowszą dostępną aparaturą badawczą w Polsce. Nieznana jest również dokładna historia konserwacji obiektu.

Autoportret przy sztaludze Sofonisby Anguissoli jest najcenniejszym dziełem w kolekcji malarstwa Muzeum-Zamek w Łańcucie. Prezentowany w korytarzu czerwonym, wschodnim na I piętrze zamku „Autoportret” jest jednym z trzech obrazów artystki w Polsce, obok „Gry w szachy” w Muzeum Narodowym w Poznaniu i „Mężczyzny z córką” w Muzeum Narodowym w Warszawie. Obraz wielokrotnie prezentowany był na międzynarodowych wystawach w Europie i Stanach Zjednoczonych. Od wystawy w Cremonie w 1994 r, gdzie został zaprezentowany po raz pierwszy, stanowiąc jej odkrycie, do wystawy w Madrycie w Muzeum Narodowym Prado zakończonej wiosną 2020 r. Wielokrotnie stawał się wiodącym dziełem wystawy i publikacji z nią związanych.

W polskich zbiorach „Autoportret przy sztalugach” znajduje się nieprzerwanie od II poł. XVIII w. kiedy to został zakupiony przez Księżną Izabellę z Czartoryskich Lubomirską do zbiorów łańcuckiego Zamku, w czasie jej licznych podróży po Europie. W wyniku działów spadkowych do 1944 r. znajdował się w kolekcji rodziny Potockich z Łańcuta. Przejęty do zbiorów Muzeum po 1944 r.